Het team van Yves Dufrêne, Directeur Onderzoek van het FNRS aan het, Louvain Institute of Biomolecular Science and Technology heeft ontdekt dat S. aureus een bepaald oppervlakte-eiwit, FnBPB, gebruikt om zich specifiek te binden aan loricrine, een eiwit dat aanwezig is op het oppervlak van de menselijke huid. Met behulp van nanotechnologie hebben de wetenschappers aangetoond dat de binding tussen FnBPB en loricrine uitzonderlijk sterk is, veel sterker dan de overgrote meerderheid van andere biomoleculaire bindingen. Bovendien neemt de sterkte van deze binding sterk toe bij fysieke belasting, zoals bij het wassen of bij de natuurlijke vernieuwing van de huid. Dit gedrag suggereert een ongewoon hechtings- en kolonisatiemechanisme dat bekend staat als de catch bond. Onder mechanische spanning scheiden biologische complexen zich gewoonlijk gemakkelijk (" slip bonds "), terwijl "catch bonds" contra-intuïtief sterker worden.

De geïdentificeerde interactie tussen FnBPB en loricrine verschaft de stafylokok een middel om zich onder fysiologische stress stevig aan de epidermis te hechten. Dit verhoogt het vermogen van de bacterie om de menselijke huid te koloniseren en infecties te veroorzaken. Deze ontdekking vormt een veelbelovend doelwit in de zoektocht naar anti-adhesietherapieën gericht op het ontwikkelen van remmers van de interactie tussen de stafylokok en de huid van patiënten die aan eczeem lijden.

Voor zijn werk gebruikte Yves Dufrêne een spitstechnologie: de atoomkrachtmicroscoop (AFM). De deskundige is al vele jaren bezig met de ontwikkeling van dit ultra precieze instrument om microbiële cellen te onderzoeken. De resultaten van de studie, die werd uitgevoerd in samenwerking met het Trinity College Dublin, zijn zojuist gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications.