GLP-1-analogen, die momenteel zijn geïndiceerd voor de behandeling van type 2-diabetes en obesitas, lijken ook andere indicaties te hebben. Er zijn al cardioprotectieve, neuroprotectieve en nefroprotectieve effecten aangetoond en ze zouden ook een toekomst kunnen hebben bij de behandeling van verslavingen, zoals wordt gesuggereerd in een literatuuroverzicht dat is gepubliceerd in “Drug and alcohol dependence”. De resultaten zijn echter ongelijk. Van de 5 onderzoeken vonden er slechts twee een significante afname van stoornissen in het gebruik van middelen in de behandelde groep vergeleken met de placebogroep: één met betrekking tot alcoholgebruik en de andere met betrekking tot tabaksgebruik. De derde studie vond geen significant effect van GLP-1-analogen op alcoholgebruik, maar constateerde wel een effect in een subgroep van obese deelnemers. De vierde studie vond geen significant effect van toediening van GLP-1-analogen op de subjectieve effecten van cocaïne. Hetzelfde gold voor het vijfde onderzoek, waarin dulaglutide werd onderzocht en geen effect werd gevonden op cocaïnegebruik of op de mate van rookonthouding.

“Hoewel het aantal gepubliceerde relevante studies nog steeds klein is, de resultaten niet helemaal consistent zijn en ze alleen betrekking hebben op alcohol en tabak, suggereren deze resultaten een mogelijke rol voor GLP-1-analogen in de behandeling van verslavingen", concluderen de auteurs, die ervan uitgaan dat GLP-1-analogen inwerken op receptoren die tot expressie komen in hersengebieden die worden beschouwd als betrokken bij beloning en verslaving.