Verband tussen suikermetabolisme en de ziekte van Parkinson

Afbeelding
parkinson
Een onderzoeksteam van het Institut de Duve (UCLouvain) onder leiding van Prof. Guido Bommer heeft zopas de rol ontdekt van een enzym - PARK7 - dat inactief is bij sommige Parkinson-patiënten. Dit enzym voorkomt schade aan cellen tijdens het metabolisme van suikers door glycolyse, de hoofdroute van dit metabolisme.

Evenals de ziekte van Alzheimer is de ziekte van Parkinson een veel voorkomende en zeer invaliderende neurodegeneratieve aandoening. De ziekte wordt veroorzaakt door het afsterven van bepaalde hersencellen, maar de oorzaak is nog onbekend. Men vermoedde dat de ziekte het resultaat was van de opeenstapeling van moleculaire schade gedurende een heel leven, maar de precieze aard van deze schade was tot nu toe niet bekend.

Het team van Prof. Guido Bommer (Institut de Duve, UCLouvain) heeft zopas een nauw verband ontdekt tussen het suikermetabolisme en een nieuw type van cellulaire schade dat een rol lijkt te spelen in bepaalde gevallen van de ziekte van Parkinson. Deze schade betreft zowel eiwitten als talrijke metabolieten. In onze cellen worden suikers verbruikt door glycolyse - een reeks chemische reacties waarbij glucose wordt afgebroken door het achtereenvolgens om te zetten in een reeks metabolieten. Een van deze metabolieten wordt spontaan omgezet in een zeer reactieve verbinding, cyclisch 1,3-fosfoglyceraat, die nog nooit in de wetenschappelijke literatuur is beschreven en die eiwitten en metabolieten beschadigt.

De groep van Prof. Guido Bommer heeft ook ontdekt dat al onze cellen en bijna alle levende wezens een enzym hebben - PARK7 - dat deze reactieve verbinding kan vernietigen en kan voorkomen dat de schade zich voordoet. Zij stelden vast dat inactivering van PARK7 leidt tot opeenhoping van schade in uiteenlopende systemen zoals in menselijke cellen, bij muizen en zelfs bij vliegen. Sommige gevallen van de ziekte van Parkinson zijn te wijten aan genetische inactivering van het enzym PARK7.

De nieuwe bevindingen bieden een mechanistische verklaring van hoe PARK7-deficiëntie de ziekte van Parkinson veroorzaakt. Aangezien PARK7 gemakkelijk wordt geïnactiveerd door oxidatieve stress die om verschillende redenen kan worden veroorzaakt, zou dezelfde schade ook een rol kunnen spelen bij patiënten met een intact PARK7-gen.

De onderzoekers hopen dat een beter inzicht in de mechanismen achter de ziekte van Parkinson kan leiden tot nieuwe behandelingen die zich richten op de oorsprong van de ziekte in plaats van op de symptomen. Prof. Bommer stelt met genoegen vast dat "het tegenwoordig uitzonderlijk is om zo'n fundamentele ontdekking te doen over een onderwerp dat in het verleden al zo veel bestudeerd is.