Een van de bijwerkingen van het COVID-19 virus is een gegeneraliseerde ontstekingscascade, die verantwoordelijk is voor een afname van het afweermechanisme van het lichaam en de gerelateerde pathologieën die tot overlijden leiden. Om te reageren op deze gevolgen worden momenteel wereldwijd twee opties bestudeerd: het onderdrukken of juist blokkeren van deze ontstekingsreacties met het risico om de conditie van de patiënt te verzwakken en hem/haar bloot te stellen aan andere infecties; de tweede optie is het stimuleren van het immuunsysteem van de patiënt.

Dit is trouwens het spoor dat onderzoekers van de UCLouvain en de Cliniques Universitaires Saint-Luc hebben gevolgd en waarvan de onderzoeksresultaten zojuist zijn gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Jama.

Concreet betekent dit dat een ontstekingsstorm een drastische daling van de lymfocyten veroorzaakt. In het kader van de COVID-19 wordt dit lymfocytentekort geassocieerd met een hoog sterftecijfer (gegeneraliseerde infecties). Het stimuleren van deze lymfocyten, door middel van immunotherapie, door het injecteren van een van nature in het lichaam aanwezig eiwit, Interleukin 7 (IL-7) is de behandelingsoptie die wordt voorgesteld door onderzoekers die net een klinische studie hebben afgerond op 25 patiënten met COVID-19. De onderzoekers gaven Interleukin aan 7 tot 12 patiënten gedurende 1 maand, terwijl 13 andere patiënten in de controlegroep zaten.

Resultaat? Immunotherapie is veilig voor de patiënt; de behandeling veroorzaakt geen extra ontsteking en verdubbelt integendeel het aantal lymfocyten. Een Amerikaanse studie bevestigt bovendien de effectiviteit van gestimuleerde lymfocyten die in staat zijn hun immuun functie terug te krijgen.

Een tweede klinische studie, uitgevoerd in Engeland op enkele honderden patiënten, zal het mogelijk maken om de impact te controleren van de immunotherapie op het herstel van COVID-19 patiënten en op de ernstvermindering van de ziekte.