Het risico op het ontwikkelen van knieartrose vroeg of laat in het leven is hoog (45%, 95% CI 42-49%) en neemt toe met de leeftijd, voorgeschiedenis van knieletsel en/of gewichtstoename. In zijn laatste aanbevelingen stelt het KCE Centrum dat in de huisartsenpraktijk klinisch onderzoek voldoende is om de diagnose knieartrose te stellen. In het geval van specialisten zijn röntgenfoto's nodig om de ziekte te bevestigen en een operatie of prothese (artroplastie) voor te bereiden. Elk jaar worden 26.000 mensen in België gehospitaliseerd voor knieartrose. Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) is België het 4e Europese land met de meeste knieprothesen per inwoner. Hoewel er geen genezing is voor artrose, kan bewegingstherapie de pijn verlichten en de progressie van de ziekte vertragen, op voorwaarde dat dit gepast gebeurt. "Sommige patiënten krijgen nog steeds behandelingen aangeboden die niet bijdragen aan kwaliteitszorg, zoals massages, warmte- en koudebehandelingen of elektrotherapie," betreurt het KCE. Als knie-artroplastiek noodzakelijk blijkt “zou de fysiotherapeut idealiter op de dag van de operatie met bewegingstherapie moeten beginnen. Op dit moment begint de bewegingstherapie vaak pas de dag na de operatie»... Wat de farmacologische behandeling betreft, beveelt het rapport aan dat "geneesmiddelen (orale en lokale ontstekingsremmers in eerste instantie en paracetamol in tweede instantie) alleen mogen worden gebruikt als aanvulling op niet-farmacologische behandelingen en ter ondersteuning van therapeutische oefeningen, in de minimale effectieve dosis en voor de kortst mogelijke duur". Het rapport benadrukt dat "orale verdovende middelen (sterke of zwakke opioïden), waaronder tramadol, niet moeten worden aangeboden, maar een ontstekingsremmende injectie (corticosteroïde) in het kniegewricht moet worden aangeboden aan patiënten die lijden aan ernstige pijn door knieontsteking".