De internationale organisatie benadrukt dat het dringend noodzakelijk is de toegang tot "betaalbare, hoogwaardige vruchtbaarheidszorg voor degenen die het nodig hebben" te vergemakkelijken, aangezien 17,5% van de volwassen wereldbevolking hiermee te maken heeft.

Onvruchtbaarheid wordt door de Wereldgezondheidsorganisatie omschreven als "een ziekte van het mannelijke of vrouwelijke voortplantingssysteem, gedefinieerd als het onvermogen om zwanger te worden na 12 maanden of langer regelmatige onbeschermde geslachtsgemeenschap". Eén op de zes mensen in de wereld, ofwel 17,5% van de volwassen wereldbevolking (17,8% in landen met een hoog inkomen en 16,5% in landen met een laag of gemiddeld inkomen) wordt nu getroffen door onvruchtbaarheid, ongeacht waar zij wonen of over welke middelen zij beschikken.

"Het rapport onthult een belangrijk feit: onvruchtbaarheid discrimineert niet," aldus dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, directeur-generaal van de WHO. "Alleen al het aantal getroffen mensen wijst op de noodzaak om de toegang tot vruchtbaarheidszorg uit te breiden en ervoor te zorgen dat deze kwestie niet langer terzijde wordt geschoven in het onderzoek naar het gezondheidsbeleid, zodat veilige, effectieve en betaalbare manieren om ouderschap te bereiken beschikbaar zijn voor degenen die dat willen."

Ook al treft het een aanzienlijk deel van de wereldbevolking en kan het bij de betrokkenen veel leed veroorzaken, toch worden de meeste behandelingen nog steeds door de patiënten zelf bekostigd, soms tegen exorbitante tarieven. Dit belet hen (te) vaak de toegang tot onvruchtbaarheidsbehandelingen, of drijft hen integendeel tot armoede. Anderzijds staan onvruchtbaarheidspatiënten onder grote druk om zich voort te planten en wordt onvruchtbaarheid vaak gezien als een mislukking.

"Mensen met onvruchtbaarheid hebben vaak last van angst en depressie" en er is "een verhoogd risico op huiselijk geweld in verband met onvruchtbaarheid", zegt dr. Pascale Allotey, directeur seksuele gezondheid en onderzoek bij de WHO.

"Beter beleid en overheidsfinanciering kunnen de toegang tot behandeling sterk verbeteren en zo voorkomen dat de armste huishoudens in armoede vervallen", voegt ze eraan toe. De WHO wil ook de stilte en het taboe rond de ziekte doorbreken.