Lees meer 

Om de variabele 'roken' te bestuderen, paste het team verschillende Mendeliaanse randomisatiemethoden toe met gegevens van verschillende genoomwijde associatiestudies (GWAS) uit verschillende databases (GSCAN, Giant en UK Biobank). Ze gebruikten GWAS-resultaten voor blootstellingsfactoren (beginnen met roken, levenslang roken, zwaar roken) en resultaten (taille-heupverhouding, taille- en heupomtrek) met en zonder correctie voor body mass index (BMI). Om de effecten van roken op visceraal vet te begrijpen, stelden de auteurs genetische risicoscores op. Interessant genoeg werd het positieve oorzakelijke verband ook in de andere richting gevonden, maar meer voor obesitas dan voor visceraal vet. Tot slot speelden cortisolniveaus en geslachtshormonen geen rol. De onderzoekers toonden dus aan dat beginnen met roken en levenslang roken verantwoordelijk waren voor een toename van abdominaal vet in vergelijking met niet-rokers, met een bijzondere verdeling omdat het ten koste ging van visceraal vet, dat in verband wordt gebracht met cardiovasculair risico. Volgens de auteurs "herinneren deze bevindingen aan het belang van grootschalige inspanningen om roken in de algemene bevolking te voorkomen en te verminderen, omdat dit zou kunnen helpen om visceraal vet en de daarmee samenhangende chronische ziekten te verminderen". 

Lees de studie in het tijdschrift Addiction.